Rocznica wybuchu Powstania Styczniowego w Sędziejowicach. Hołd powstańcom złożył prezydent Konrad Pokora
Gminne obchody 161. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego w Sędziejowicach odbyły się w poniedziałek, 22 stycznia. To szczególna data w historii miejscowości, gdzie w 1863 roku rozegrała się Bitwa pod Sędziejowicami. Hołd powstańcom złożył prezydent Zduńskiej Woli Konrad Pokora.
Na sędziejowickim cmentarzu złożono kwiaty na mogile powstańców, a w siedzibie Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 1 im. Powstańców 1863 r. został przedstawiony program artystyczny przygotowany przez uczniów i kadrę placówki. To program obchodów 161. rocznicy wybuchu Powstania Styczniowego, jakie odbyły się 22 stycznia 2024 roku w Sędziejowicach.
W uroczystościach udział wzięły dzieci z zespołu szkół w Sędziejowicach oraz parlamentarzyści, władze wojewódzkie oraz przedstawiciele lokalnych samorządów, jak również instytucji i organizacji pozarządowych. Również prezydent Zduńskiej Woli Konrad Pokora oddał hołd poległym w walce za ojczyznę.
Powstanie Styczniowe wybuchło 22 stycznia 1863 roku. W nocy z 22 na 23 stycznia 1863 r. ogłoszono manifest oraz dekrety Rządu Narodowego wzywający do walki z Rosją o niepodległą, demokratyczną Polskę w granicach przedrozbiorowych, czyli sprzed 1772 roku. Powstanie objęło głownie Królestwo Polskie po 1815 roku wcielone zostało do Rosji po wojnach napoleońskich. Pozostałe ziemie polskie znajdowały się pod zaborami pruskim i austriackim. Powstanie ostatecznie upadło jesienią 1864 roku po straceniu dyktatora powstania Romualda Traugutta.
Bitwa pod Sędziejowicami, to jedna z nielicznych zwycięskich batalii podczas Powstania Styczniowego 1863 r. i zajmuje szczególne miejsce w lokalnej historii. Stoczona została 26 sierpnia 1863 r.
Generał Edmund Taczanowski, naczelnik województwa kaliskiego i mazowieckiego, chcąc ożywić działania powstańcze, zarządził koncentrację oddziałów polskich w rejonie Sędziejowic. Oddział liczył 1600-1800 koni. Z Polakami starł się oddział doborowy huzarów, dowodzony przez rotmistrza huzarów grodzieńskich Aleksandra von Grabbego. Oddział, wraz z dowódcą, liczył 43 osoby, w tym 25 kozaków kubańskich oraz 12 kozaków dońskich, a także 4 oficerów wywodzących się z rodzin arystokratycznych.
W bitwie prawie wszyscy Kozacy polegli. Po stronie polskiej zginęło 4 ułanów, a 15 zostało rannych, w tym aż 6 oficerów. Do niewoli wzięto tylko pięciu Rosjan. Ciała poległych zostały złożone w mogile na cmentarzu w Sędziejowicach.
Źródło: UM Zduńska Wola